kręciła piruety i kłaniała się przed lustrem wyimaginowanej

Odwróciła się, choć stała już w drzwiach.
samym ostatnie hasło to...
jest ze wspomnieniami. Potrafią wytrącić człowieka z równowagi,
niczym czekoladka w rączce dwulatka. Tylko dlaczego parę
- Zawsze lubiłam to miejsce.
znowu sobą.
deszczu.
Nabrała powietrza w płuca.
dotyczące gier losowych, na które dali się nabrać naiwni mieszkańcy Royal. ToteŜ Mark
- Nie chcę o tym rozmawiać,
Willow nie potrafiła rozgryźć Scotta. Jeżeli chodzi o dzieci,
- Chcę z panem porozmawiać - powiedziała takim głosem,
jej uśmiech! Zniewalający. Inny, nie taki, z jakim patrzyła na Erikę. Całkiem inny.
Willow z trudem łapała oddech. Niemniej jednak nie uszło

Było już późno. Wszyscy w wydziale zabójstw pracowali po godzinach. Nerwy
Hayes się rozłączył, otworzył schowek między fotelami i wyjął fiolkę leków na zgagę,
spokojnego zakątka, w którym uda mu się poskładać w całość wszystko, co wiedział i czego
– Nie ma sprawy – mruknęła. – Chętnie zachowam dystans.
rozmawiają z sąsiadami, którzy wylegli przed domy.
Kiedy się pojawili, ponury zaułek nabrał surrealistycznych cech, nagle zapanowało tu
– Akurat. – Podniósł telefon do ucha i czekał. Hayes odebrał po trzecim dzwonku.
ostro dawało mu się we znaki. Na pewno odnowiły się stare obrażenia.
Lodowatą pewność, że ktoś go obserwuje.
niebo zasnuło się chmurami i zaczęło padać.
Zabiegana młoda matka z dzieckiem na ręku, marszcząc czoło, oglądała pieluszki
– Ładny. – Jej głos ociekał ironią, ale nie wydawała się przejęta. Ba, siedziała koło niego
Ogarniała ją ciemność, gwiazdy i księżyc wirowały jej przed oczami, nieboskłon
Więc najwyższy czas, by przestał uganiać się za duchami przeszłości i wrócił tu, gdzie
wyretuszować. Albo nałożyć jej twarz na ciało innej kobiety.